Ojcu i córce po latach udało się nawiązać więź. Khorry korespondowała z nim, rozmawiała telefonicznie i odwiedzała ojca w więzieniu. Niedawno przyjechał do ojca ze swoim nowo Po iluś latach odzyskuje go, ale chłopiec zachowuje się bardzo dziwnie. Mianowicie; nie rozmawia, chyba uciekał z domu, spał na drzewie. Matka czytała mu jedną książkę i chłopiec nauczył się jej na pamięć. Pod koniec filmu okazało się, że jego ojciec wraz z kochanką znęcali się nad nim i kazali mu spać na drzewie. 2022. 1g. 41m. Dramat. Dwunastoletnią Blaze wychowuje troskliwy ojciec, Luke. Gdy dziewczynka jest jedynym świadkiem brutalnego ataku na kobietę, musi stawić czoła sprzecznym emocjom osłabiającego strachu i pragnienia sprawiedliwości. Kiedy jej świat wiruje w niekontrolowany sposób, Luke robi wszystko, aby pomóc córce przejść Film powstał jako praca jednej z grup na rekolekcjach ewangelizacyjnych przed przyjęciem sakramentu bierzmowania w Lądku Zdroju 2013 Translations in context of "mówi o moim ojcu" in Polish-English from Reverso Context: Nikt tak nie mówi o moim ojcu. Opisy. Lubos wciela się w postać Michała – kierowcy TIRa i ojca samotnie wychowującego córkę Miśkę (Kurak). Długie godziny za kółkiem, samotność i ciągłe życie w drodze to dla niego codzienność. Najważniejsze, żeby dotrzeć z towarem na czas. Kiedy jest w trasie, córką opiekuje się jego ukraińska sąsiadka. Jej wnuczka ieLfLB. Filmy sensacyjne i thrillery z prawnikami w roli głównej to bardzo ciekawa propozycja, jeśli idzie o dobry film na wieczór. Ten wycinek rzeczywistości, z emocjonującymi występami na sali sądowej i zakulisowymi rozgrywkami, zawsze wydawał mi się intrygujący i na szczęście jest sporo filmów, które świetnie to pokazują. Zachęcam do przejrzenia subiektywnego rankingu TOP7 najlepsze filmy prawnicze – czyli filmy o prawnikach, sędziach i sporach z prawem, adwokatach, co zrobił notariusz, pościgach i, przede wszystkim, pytaniem czy oskarżony zrobił to czy nie. Czas Zabijania ,,Czas Zabijania” (A Time to Kill) to jeden z ciekawszych tytułów w historii, jeśli chodzi o filmy z prawnikami, rozprawami sądowymi itp. Osią wydarzeń jest tu proces Carla Lee, czarnoskórego mężczyzny, który zabił dwóch ludzi, odpowiadających za gwałt na jego nastoletniej córce. Czy takie morderstwo może być usprawiedliwione? Sprawę dodatkowo komplikuje dodatkowo bardzo żywy wówczas czynnik rasizmu, silnie obecny na Południu Stanów. Adwokat Jake Tyler Brigance (Matthew McConaughey), który decyduje się bronić Hailey’a (w tej roli genialny Samuel L. Jackson) z wielu powodów nie będzie miał łatwej przeprawy, a wyzwanie, którego się podjął zaważy na całym życiu jego oraz jego rodziny. Must see ? Lęk pierwotny Są takie filmy, w których czyjaś kreacja zostaje w pamięci już na zawsze. Dla mnie jednym z takich filmów oraz ról jest postać Aarona Stamplera granego przez Edwarda Nortona. Oczywiście Richard Gere także jest OK, ale każdy, kto obejrzy ten film szybko zrozumie, że to na osobie nieśmiałego, wręcz opóźnionego chłopaka oskarżonego o morderstwo biskupa opiera się cały ciężar oraz walor filmu. ,,Lęk pierwotny” to absolutny klasyk, który powinien mieć zaliczony każdy fan prawniczych rozkminek oraz zwrotów akcji, dziejących się na sali sądowej. Uwaga – mimo iż go wklejam, radzę darować sobie zwiastun, ponieważ jest zrealizowany w starym hollywoodzkim stylu, gdzie trailer zdradza prawie całą fabułę. Prawnik z Lincolna Czy Matthew McConaughey musi grać we wszystkich dobrych filmach prawniczych? Chyba nie, ale trzeba przyznać, że występuje przynajmniej w kilku z nich ? ,,The Lincoln Lawyer” to propozycja spokojnie kwalifikująca się do miana świetnego thrillera. Przed jakimi dylematami musi stawać dobry adwokat? Co jeśli przyłapiemy klienta na kłamstwie, a sprawy zawodowe zaczynają niebezpiecznie dotykać naszego bezpieczeństwa i rodziny? Z takimi problemami musi zmierzyć się główny bohater tego filmu Mick Haller grany przez wspomnianego McConaughey’a. Film jest adaptacją bardzo dobrej książki, więc być może w tym należy szukać przyczyn powodzenia tej produkcji. Dużo akcji, napięcia i aktorzy, których nie sposób nie cenić, dlatego gorąco polecam! Amistad ,,Amistad” to barwne kino historyczne. Poznajemy w niej losy grupy czarnoskórych niewolników, którzy trafiają pod sąd po wznieceniu buntu na statku. Film, jak nietrudno się domyślić, podejmuje wiele kwestii etycznych – jak tu bowiem mówić o prawie i sądzeniu przez sąd ludzi, dla których jesteś niewolnikiem? W ,,Amistad” nie jest typowym filmem prawniczym, gdzie wszystko kręci się wokół kruczków prawnych, zdecydowanie jest to kino bardziej emocjonalne, ale jest warte obejrzenia już ze względu na samą obsadę z najwyższej półki oraz sznyt Spielberga ze starych czasów, kiedy reżyserował dobre filmy. Adwokaci Olsztyn – profesjonalne usługi prawne dla Czytelników z Olsztyna i okolic 12 gniewnych ludzi Nie możemy zapomnieć o legendarnym filmie ,,12 gniewnych ludzi„, w którym to ława przysięgłych musi rozstrzygnąć o losie imigranta, który rzekomo dopuścił się morderstwa na swoim ojcu. Sprawa wydaje się być przesądzona i wydanie wyroki stanowi tylko kwestię czasu, jednak jeden z przysięgłych ma wątpliwości odnośnie winy oskarżonego. Wyrok musi zapaść jednomyślnie. Pada pytanie czy jedenastu ławnikom uda się przekonać jednego o winie oskarżonego? Film jest genialny, nie można obok niego przejść obojętnie, podziwiamy w nim gwiazdorską obsadę i trzyma nas w napięciu do końca. Pozycja obowiązkowa! Kramer vs. Kramer Nie jest on typowym filmem prawniczym, co czyni go równie interesującym, co wszystkie pozostałe. Jest to wzruszająca opowieść z prawem w tle. Historia przedstawia z pozoru szczęśliwą rodzinę, która nagle się rozpada. Joanna Kramer (Meryl Streep) odchodzi od męża Teda Kramera (Dustin Hoffman) i porzuca siedmioletniego syna. Ted uczy się, jak być dobrym ojcem, tak aby pogodzić sytuację zawodową z nową rzeczywistością. Kiedy widz zaczyna wierzyć, że mu się uda, powraca Joanna i próbuje odzyskać syna. Rozpoczyna się proces, w którym żadne z rodziców nie zamierza poddać się bez walki. Obsypany nagrodami, przejmujący i trzymający w napięciu film, który koniecznie należy obejrzeć. Słaby punkt Nazwiska, jakie pojawiają się w filmie sugerują, że rozpoczyna się wspaniałe widowisko. Ted Crawford (Anthony Hopkins) dowiaduje się o romansie swojej żony i w jego głowie pojawia się plan na morderstwo doskonałe. Z zimną krwią strzela do żony i spokojnie czeka na przyjazd policji. Crawford przyznaje się do winy i zostaje postawiony w stan oskarżenia. Dla Willy’ego Beachuma (Ryan Gosling), asystenta prokuratora, sprawa o morderstwo jest kolejną szybką sprawą, którą bezrefleksyjnie zmierza odhaczyć. Jednak nie docenia genialnego umysłu zabójcy, z którym ma do czynienia. Rozpoczyna się pogoń i walka z czasem, czyli wszystko to, co widz lubi najbardziej! Data utworzenia: 17 maja 2016, 18:03. Ilona Łepkowska to niekwestionowana królowa polskich seriali. Spod jej pióra wyszły scenariusze do „Klanu", „M jak miłość", „Na dobre i na złe" czy „Barw szczęścia". Chociaż dziś nie narzeka na finanse, w dzieciństwie w jej domu się nie przelewało. W przeszłości Łepkowskiej nie wiodło się też w życiu uczuciowym. – Byłam bardzo nierozsądna i impulsywna. W miłości nie dokonywałam właściwych wyborów, a moje związki się rozsypywały – zdradziła w wywiadzie dla „Dobrego Tygodnia". Ilona Łepkowska z Czesławem Bieleckim Foto: Michał Pieściuk / Z rodzinnego domu Ilona Łepkowska wyniosła, że na pieniądze ciężko się pracuje i trzeba je szanować. Jej rodzice tworzyli wyjątkowo udany związek. – Gdy tata zmarł w wieku 62 lat, to moja mama, która wówczas była 59-letnią wdową, nie związała się już z żadnym mężczyzną. Obserwując ją, doszłam do wniosku, że kobieta, która decyduje się na bycie żona i matką, musi mieć swoją własną sferę życia. Bo, gdy mąż umrze, a dzieci wyfruną z rodzinnego gniazda, to nic jej nie zostanie. Jej życie będzie niesamowicie puste. Dlatego w związkach z mężczyznami zawsze chciałam być niezależną osobą, ze swoimi znajomymi, pasjami i zainteresowaniami – przyznała Łepkowska. Scenarzystka nie miała szczęścia do mężczyzn. Trzykrotnie wychodziła za mąż i za każdym razem był to strzał kulą w płot. Szczęście odnalazła dopiero u boku znanego polityka Czesława Bieleckiego. – Jesteśmy dobrani, ale – zanim zdecydowaliśmy się ze sobą zamieszkać – przez kilkanaście lat po rozwodach żyłam sama i dobrze sobie radziłam. Oboje jesteśmy po przejściach, ale poznaliśmy się jak mieliśmy po 5 lat. Mieszkaliśmy drzwi w drzwi – opowiedziała Ilona Łepkowska. Producentka serialowa jest dumna ze swojej córki Weroniki Wojnach, która jest operatorem telewizyjnym. – Przez lata musiałam być dla niej matka i ojcem. W wielu sprawach jest do mnie podobna, ale w innych bardzo się różnimy i wtedy są burze z piorunami. Kiedyś wspólnie podróżowałyśmy, ale teraz jeżdżę ze swoim partnerem. Nasza ostatnia gra w badmintona skończyła się dla mnie na stole operacyjnym. Złamałam nogę – dodała Łepkowska. Ilona Łepkowska: Łepkowska o żenującym spotkaniu z Isabel Łepkowska uwięziona w domu. To przez wypadek Łepkowska ostro o Siwiec: to jest nikt! /7 Ilona Łepkowska z Czesławem Bieleckim Michał Pieściuk / Ilona Łepkowska z Czesławem Bieleckim poznali się, gdy scenarzystka miała 5 lat. Aby być ze sobą, musieli na ten moment poczekać niespełna 50 lat /7 Ilona Łepkowska z Czesławem Bieleckim Kapif Scenarzystka jest szczęśliwa u boku znanego polityka /7 Ilona Łepkowska z Czesławem Bieleckim Kapif Królowa polskich seriali może w związku z Bieleckim pozwolić sobie na niezależność. Tworzą bardzo dobraną parę /7 Ilona Łepkowska Kapif Ilona Łepkowska ma na swoim koncie kilka nieudanych związków. Przez kilkanaście lat była sama /7 Ilona Łepkowska Michał Pieściuk / Łepkowska lubi gotować, rzadko wychodzi do restauracji. Ma już dosyć chodzenia na oficjalne premiery /7 Ilona Łepkowska Aleksander Majdański / Sukces i popularność zyskała dzięki filmowi „Och, Karol" z 1985 roku /7 Ilona Łepkowska z Czesławem Bieleckim Andrzej Marchwiński / Nie mają dzieci ani nie są małżeństwem. Twierdzą, że papierek nie jest im potrzebny do szczęścia Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Wszystkie historie znajdziecie tutaj. Napisz list do redakcji: List do redakcji Podziel się tym artykułem: zapytał(a) o 20:28 Film o ojcu i córce? Hej. Ostatnio w telewizji leciał film o ojcu i córce, która chce wybrać się na studia. (byli, chyba, afro-amerykanami). Aha, i razem z nimi podróżował młodszy brat głównej bohaterki. Wiecie może jak ten film ( o ile wiecie o który mi chodzi) miał tytuł? I jaki tytuł miała piosenka którą córka śpiewała w autokarze? Będzie NAJ! To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% Najlepsza odpowiedź odpowiedział(a) o 20:37: ' Wycieczka na studia ' tytułu piosenki niestety nie pamiętam .. licze na n a j ;] Uważasz, że ktoś się myli? lub Filmy o porwaniach stanowią odmianę kina akcji. Ich głównym motywem jest uprowadzenie, które może dotyczyć dziecka, innego członka rodziny lub większej grupy ludzi. Przedstawiamy listę najbardziej emocjonujących filmów tego gatunku. Motyw porwania może pojawiać się w filmach należących do wielu gatunków, jak kino historyczne, wojenne, kryminalne czy biograficzne. Wiele obrazów tego typu mieści się również w obrębie filmów na faktach. Historia uprowadzenia może być pokazywana z punktu widzenia najbliższych osób ofiary, które muszą np. zapłacić okup lub samodzielnie znaleźć sprawców. Zdarza się też, że film koncentruje się na porywaczach i ich działaniach, począwszy od planowania aktu uprowadzenia. Czasami obrazy o tej tematyce konfrontują zaś obie perspektywy widzenia zdarzeń. Najczęściej utwory te należą do kina akcji. W filmach o porwaniach dzieci głównym bohaterem może być silny mężczyzna-ojciec, który musi uratować swoją rodzinę i samodzielnie wymierzyć sprawiedliwość. Bywa jednak, że to matka jest postacią działającą i przejmującą odpowiedzialność za bieg wydarzeń. Osobną grupę stanowią filmy o porwaniach kobiet, koncentrujące się zwykle na zjawisku handlu ludźmi i zmuszania do prostytucji. Inną odmianą gatunku są natomiast filmy o porwaniach samolotu czy autokaru, gdzie fabuła opiera się na motywie uprowadzenia większej grupy ludzi, nie tylko w celu wymuszenia okupu, ale również osiągnięcia politycznych korzyści. Filmy o porwaniach 1. „Uprowadzona” („Taken”, 2008) Film Pierre’a Morela to jeden z najbardziej popularnych obrazów gatunku. „Uprowadzona” to trzymająca w napięciu historia amerykańskiej nastolatki, która wraz z przyjaciółką wybiera się w wymarzoną podróż do Paryża. Już pierwszego dnia dziewczęta padają jednak ofiarami handlarzy ludźmi. Na szczęście ojciec Kim, Bryan Mills, jest byłym agentem służb specjalnych i wykorzysta wszystkie swoje możliwości i kontakty, by odnaleźć ukochaną córkę. W rolach głównych wystąpili Liam Neeson, Maggie Grace i Famke Janssen. Film doczekał się kilku sequeli. „Uprowadzona”, do której scenariusz napisali Luc Besson i Robert Mark Kamen, to kino akcji w starym stylu. Zamiast efektów specjalnych stawia się tu na ciekawą fabułę, wyrazistych postaci o jasno zarysowanych motywacjach i zbudowany na kontraście obraz świata. Rolą głównego bohatera jest przywrócenie naruszonego porządku, ocalenie rodziny i ukaranie winnych. Mamy tu również do czynienia z jasnym rozkładem wartości, zgodnie z którym miłość i przymioty moralne znaczą więcej niż bankowe konto z pokaźną sumą pieniędzy. 2. „Człowiek w ogniu” („Man on Fire”, 2004) Kolejny na naszej liście filmów o porwaniach – „Człowiek w ogniu” w reżyserii Tony’ego Scotta – to świetna fabuła. Akcja obrazu rozgrywa się w Meksyku. Głównym bohaterem filmu jest były agent CIA, który zmaga się z traumatycznymi wspomnieniami. Dzięki znajomemu dostaje pracę jako ochroniarz kilkuletniej dziewczynki o imieniu Pita, córki zamożnego przedsiębiorcy. Rodzice obawiają się bowiem, że ich dziecko może paść ofiarą porwania, powszechnej w Meksyku metody wymuszania dużych pieniędzy od zamożnych ludzi. Creasy zaprzyjaźnia się z Pitą, jednak pomimo jego przezorności, wkrótce dziewczynka zostaje uprowadzona… W rolę ochroniarza poszukującego porywaczy wcielił się Denzel Washington, natomiast Pitę zagrała Dakota Fanning. Film powstał na podstawie powieści A. J. Quinnella. Washington stworzył tu niezwykle sugestywną kreację twardego mężczyzny po przejściach, którego zbolałe serce otwiera mała dziewczynka. Niewinność i bezbronność małej bohaterki podkreślają natomiast brutalność porywaczy i ich ciemnych interesów. 3. „Frantic” (1988) Popularny film Romana Polańskiego z 1988 roku – „Frantic” – to również historia oparta na motywie porwania. Zdolny amerykański kardiochirurg (Harison Ford) wspólnie z żoną przyjeżdża do Paryża na sympozjum naukowe. Tuż po zakwaterowaniu w hotelu okazuje się, że małżonka doktora Richarda Walkera (Betty Buckley) zostaje uprowadzona. Jednak zaalarmowana policja zakłada, że pani Walker po prostu postanowiła opuścić męża. Mimo to Richard nie daje za wygraną i próbuje odnaleźć żonę. Wkrótce trafia na młodą dziewczynę o imieniu Michele (Emmanuelle Seigner), która staje się jego przewodniczką po ciemnej stronie Paryża. „Frantic” zachwyca aktorstwem (kreacja Harrisona Forda w tym filmie to jedna z najlepszych ról w jego karierze) i mrocznym klimatem „podziemnego Paryża”. Wędrówka bohatera, przypominająca podróż Dantego z „Boskiej komedii” po kolejnych kręgach piekła, zostaje opatrzona niezwykłym muzycznym komentarzem. Leitmotivem ścieżki dźwiękowej jest mianowicie magnetyzująca piosenka „I’ve Seen That Face Before” w wykonaniu Grace Jones, znanej postaci popkultury kojarzonej z francuską bohemą artystyczną. 4. „Zaginiona bez śladu” („The Vanishing”, 1993) To klasyczny thriller, którego akcja skupia się wokół tajemniczego porwania. Para zakochanych: Jeff (Kiefer Sutherland) i Diane (Sandra Bullock) wybierają się na wakacje. Podczas postoju na stacji benzynowej, dziewczyna wysiada z auta, żeby kupić piwo. Gdy nie wraca przez dłuższy czas, zaniepokojony Jeff zaczyna się niepokoić. W końcu zgłasza sprawę na policję, jednak okazuje się, że Diane zniknęła bez śladu. Po kilku latach bohater spotyka tajemniczego mężczyznę (w tej roli Jeff Bridges), który zdaje się mieć coś wspólnego ze sprawą porwania. Film wyreżyserował francuski reżyser George Sluizer, będący autorem również wcześniejszej, europejskiej wersji z 1988 roku. Dzięki świetnie skonstruowanej intrydze i aktorstwu wysokiej klasy „Zaginioną bez śladu” ogląda się bardzo dobrze, choć wielu widzów preferuje pierwowzór, a nie hollywoodzką adaptację. Obraz powstał na podstawie powieści „Złote jajko” Tima Krabbe. 5. „Labirynt” („Prisoners”, 2013) „Labirynt” w reżyserii Denisa Villeneuve’a to interesująca historia o porwaniu dwóch kilkuletnich dziewczynek. Głównym bohaterem filmu jest ojciec jednej z nich, Keller Dover (w tek roli Hugh Jackman), który z powodu opieszałości policji, postanawia wziąć sprawy we własne ręce. Zdesperowany mężczyzna posuwa się do bardzo radykalnych kroków: porywa i torturuje człowieka podejrzewanego o dokonanie porwania. „Labirynt” to nie tylko film kryminalny, ale także interesujące studium psychiki człowieka, który zostaje postawiony w sytuacji krańcowej. Okazuje się, że staje się ona dla bohatera zarówno traumatycznym obciążeniem, jak i sprawdzianem moralnym. Film zadaje pytania o to, czy osobiste przekonania, a zwłaszcza wiara religijna mają jakikolwiek wpływ na ludzkie zachowanie w obliczu próby. 6. „Nikomu ani słowa” („Don’t Say a Word”, 2001) Wśród filmów o porwaniach warto zobaczyć „Nikomu ani słowa” w reżyserii Gary’ego Fledera. Głównym bohaterem obrazu jest wzięty nowojorski psychiatra, który pewnego dnia dowiaduje się, że jego córka została uprowadzona. Mężczyzna otrzymuje od porywaczy ultimatum: dziewczynka wróci do domu, jeśli on nakłoni jedną ze swoich pacjentek, by wyjawiła mu kod umożliwiający zdobycie dużych pieniędzy. Elizabeth znajduje się jednak w stanie głębokiej katatonii. Zaczyna się więc gra nerwów, której stawką jest życie niewinnego dziecka. W filmie wystąpiła plejada sławnych aktorów: Michael Douglas, Sean Bean czy Brittany Murphy. Między innymi dzięki świetnym kreacjom obraz robi wrażenie i oddziałuje na emocje widza. Mamy tu klasyczną sytuację próby, w obliczu której staje zwyczajny człowiek. Jak daleko będzie w stanie się posunąć, żeby uratować ukochaną córkę? 7. „24 godziny” („Trapped”, 2002) Kolejny film o porwaniu dziecka – ofiarą procederu staje się mała dziewczynka, córka państwa Jenningsów. Tym razem jednak to matka jest osobą walczącą o odzyskanie małej bohaterki i wymierzenie sprawiedliwości. Karen to żona wziętego anestezjologa i podczas jego dłuższej nieobecności związanej z służbowym wyjazdem musi sama stawić czoła strasznej sytuacji. Tymczasem porywacz (w tej roli Kevin Bacon) i jego pomocnicy posiadają dobrze przemyślany plan działania, mający na celu wyciągnięcie od zamożnej rodziny okupu w ciągu 24 godzin. W rolę porwanej Abby w „24 godzinach” wcieliła się Dakota Fanning, a jej rodziców zagrali Charlize Theron i Stuart Townsend. Film Luisa Mandoki to obraz, którego najmocniejszą stroną jest aktorstwo. Świetnie wypada kreacja zarówno Theron jak i Kevina Bacona wcielającego się w postać bezwzględnego bohatera o cechach psychopatycznych. 8. „Głębia oceanu” („The Deep End of the Ocean, 1999) Główną bohaterką „Głębi oceanu” jest Beth, matka trojga dzieci, która pewnego dnia wybiera się wraz ze swoimi pociechami na zjazd absolwentów dawnej klasy. W trakcie zakwaterowania w hotelu jeden z synów kobiety znika bez śladu. Natychmiast ruszają poszukiwania, jednak nie przynoszą one żadnego rezultatu. Rodzina mimo to nie traci nadziei na odnalezienie Bena. Po dwunastu latach bohaterka spotyka na ulicy chłopca, który łudząco przypomina jej syna. Okazuje się, że mieszka on z rodzicami adopcyjnymi, jednak nie pamięta swojej biologicznej rodziny. Beth, przekonana, że odnalazła syna, nie daje za wygraną. W głównej roli wystąpiła Michelle Pfeiffer, natomiast w detektyw prowadzącą sprawę porwania wcieliła się Whoopi Goldberg. Film Ulu Grosbarda jest zagadkową i poruszającą historią, w której na pierwszy plan wysuwa się potęga macierzyńskiej miłości. 9. „Okup” („Ransom”, 1996) „Okup” to klasyczna pozycja wśród filmów o porwaniach. Mamy tu historię zamożnego właściciela linii lotniczych, którego syn zostaje uprowadzony, a porywacze dają mu 48 godzi na zapłacenie 2 milionów dolarów w zamian za jego odzyskanie. Tom Mullen pomimo dramatycznej sytuacji i nacisków żony, by zapłacić przestępcom, decyduje się na zupełnie inny i niespodziewany krok. Podczas występu w telewizji wyznacza olbrzymią nagrodę za ujęcie porywaczy. W rolach głównych wystąpili Mel Gibson i Rene Russo. Film Rona Howarda to bardzo dobrze zrobione kino o wciągającej fabule. Atutem „Okupu” są również świetnie skonstruowane portrety psychologiczne ojca i porywacza, a także swoista rozgrywka, którą prowadzą ze sobą antagoniści. Znajdziemy tu trzymającą w napięciu historię, wiarygodne postaci i zaskakujące zwroty akcji. 10. “Plan lotu” (“Flightplan”, 2005) Film Roberta Schwentke to kolejna interesująca opowieść o porwaniu dziecka. Główną bohaterką historii jest Kyle Prat, kobieta przeżywająca żałobę po śmierci męża. Wspólnie ze swoją kilkuletnią córką Julią leci samolotem z Berlina do Nowego Jorku. W trakcie podróży dziewczynka znika jednak w niewyjaśnionych okolicznościach. Przekonana o porwaniu Julii Kyle zaczyna na własną rękę przeczesywać samolot w poszukiwaniu córki. Kyle zna się na pracy maszyn lotniczych, ponieważ jest konstruktorką samolotów. Sprawę jednak komplikuje fakt, że załoga i pozostali pasażerowie twierdzą, iż dziewczynki nigdy nie było na pokładzie… W rolę zdesperowanej matki w filmie „Plan lotu” wcieliła się Judy Foster. Julię zagrała Marlene Lawston, natomiast w roli kapitana samolotu wystąpił Sean Bean. Film nawiązuje do znanego dzieła Alfreda Hitchcocka, pt. „Starsza pani znika”, a twórcy otwarcie nazwali swój obraz hołdem dla mistrza suspensu. 11. „Miasto zaginionych dzieci” („La Cite des enfants perdus”, 1995) Film z gatunku fantasy, którego głównym motywem jest porwanie. Pewien naukowiec mieszkający na platformie na środku morza posiada nie lada problem. Nigdy o niczym nie śni, co powoduje, że bardzo szybko się starzeje. Postanawia więc porwać kilkoro dzieci z pobliskiego miasteczka i ukraść im senne marzenia. Na poszukiwanie uprowadzonych pociech wyrusza siłacz o imieniu One i mała dziewczynka. W filmie „Miasto zaginionych dzieci” w reżyserii Jeana-Pierre’a Jeuneta i Marca Caro wystąpili między innymi Ron Perlman, Daniel Emilfork, Judith Vittet i Dominique Pinon. Obraz był nominowany do Złotej Palmy w Cannes, a także został nagrodzony Cezarem za najlepszą scenografię. 12. „Amerykańska zbrodnia” („An American Crime”, 2007) Ten film o porwaniu został oparty na faktach. Historia opowiedziana w „Amerykańskiej zbrodni” wydarzyła się w 1965 roku w amerykańskim stanie Indiana. Sylvia Jannie Linekens to córki małżeństwa utrzymującego się ze sprzedaży waty cukrowej na lokalnych imprezach. Rodzice z myślą o stworzeniu dziewczynkom stabilizacji postanawiają na czas swoich podróży zostawić je pod opieką pewnej wdowy, Gertrude Baniszewski. Kobieta wychowuje samotnie własne dzieci, ale za opłatą godzi się zająć dziewczynkami. Gdy jednak rodzice Sylvii i Jannie wyjeżdżają, dzieci zaczynają przeżywać w domu kobiety koszmar. W końcu jedna z dziewczynek zostaje uwięziona w piwnicy… W roli sadystycznej prześladowczyni wystąpiła Catherine Keener, natomiast w Sylvię wcieliła się Elliot Page. Film stanowi wielostronną analizę zachowania psychopatycznych skłonności ukrytych pod pozorami zwyczajności. Jednocześnie jednak pokazuje, że choć wina jest tu bezsprzeczna, w zbrodniczą sytuację były uwikłane również inne osoby, a ich obojętność, a niejednokrotnie również okrucieństwo każą zadać pytanie o uniwersalną naturę ludzkiego zła. 13. „Połączenie” („The Call”, 2013) „Połączenie” Brada Andersona to fabuła, która z pewnością spodoba się wszystkim miłośnikom filmów o porwaniach. Jordan Turner (w tej roli Halle Berry) obsługuje telefoniczną linię alarmową. Pewnego dnia dostaje dramatyczne połączenie od dziewczyny, która twierdzi, że ktoś włamał się do jej domu. Gdy jednak Turner próbuje ponowić kontakt, przestępca kierując się dźwiękiem telefonu, znajduje bezbronną dziewczynę. Jakiś czas później operatorka dostaje podobne zgłoszenie. Tym razem młoda dziewczyna twierdzi, że znajduje się w bagażniku samochodu porywacza. Jordan postanawia zrobić wszystko, żeby pomóc uprowadzonej. Napięcie filmu rośnie niemal od pierwszych scen i pozostaje na wysokim poziomie do końca „Połączenia”. Mamy tu zarówno detektywistyczną zagadkę, jak i wartką akcję i ciekawych bohaterów. 14. „Oldboy” (2003) „Oldboy” Parka Chan-wooka to film należący do koreańskiego cyklu o zemście. Obraz przedstawia historię mężczyzny, który zostaje porwany przez nieznanych sprawców i przez piętnaście lat jest przez nich przetrzymywany w zamknięciu. W pokoju uprowadzonego znajduje się telewizor, z którego dowiaduje się, że jego żona została zamordowana, a za winnego morderstwa uznano właśnie jego. Gdy Dae-su zostaje wypuszczony, jedyną motywacją działania bohatera staje się myśl o zemście na swoich oprawcach. Mężczyzna nie ma jednak pojęcia, że jego zachowanie również wpisuje się w misterny plan porywaczy. W głównej roli wystąpił Min-sik Choi. „Oldboy” to niezwykle brutalne kino azjatyckie oparte na motywie winy i kary. Film zdobył nominację do Złotej Palmy, a także otrzymał Wielką Nagrodę Jury w Cannes. Mamy tu zagadkową fabułę, mroczny klimat, wyrazistych bohaterów i epatowanie widza przemocą. To z pewnością propozycja dla widzów o mocnych nerwach. 15. „W sieci pająka” („Along Came a Spider”, 2001) „W sieci pająka” to sequel popularnego filmu „Kolekcjoner” z 1997 roku. Głównym bohaterem obrazu jest Dr. Alex Cross – detektyw i jednocześnie psycholog, który próbuje rozwikłać sprawę uprowadzenia córki zamożnego kongresmana. Dziewczynka zostaje porwana z prywatnej szkoły. W prowadzeniu śledztwa detektywowi pomaga agentka Secret Service, Jazzie Flannigan (Monica Potter). Kryminalna zagadka w filmie przybiera postać psychologicznej rozgrywki pomiędzy Crossem i porywaczem, którego marzeniem jest odtworzenie scenariusza słynnego porwania dziecka pewnego polityka, dokonanego w latach 20. XX wieku. W głównej roli wystąpił Morgan Freeman, który jak zwykle stanął na wysokości zadania, kreując intrygującą postać tropiciela mrocznych instynktów. 16. „Handel” („Trade”, 2007) „Handel” Marco Kreuzpaintnera to dobra pozycja mieszcząca się w kręgu filmów o porwaniach. Zrealizowany bez hollywoodzkiego rozmachu film przekonuje ważkością poruszanej problematyki i dobrą kreacją Alicji Bachledy-Curuś. Aktorka zagrała tu Weronikę, dziewczynę z Polski, która zwabiona obietnicą godziwych zarobków decyduje się wyjechać do pracy do Meksyku. Bohaterka jest samotną matką i ma nadzieję na polepszenie losu synka, którego zostawia pod opieką matki. Niestety okazuje się, że rzekoma posada jest jedynie wabikiem, a dziewczyna pada ofiarą mafii handlującej ludźmi. Weronika staje się seksualną niewolnicą, którą wspólnie z trzynastoletnią Meksykanką, Adrianą gangsterzy chcą przerzucić do Stanów Zjednoczonych. Film „Handel” warto zobaczyć, ponieważ dość realistycznie oddaje dramat osób (zwłaszcza kobiet i dzieci) padających ofiarami strasznego procederu. Szczególnie wyróżnia się tu bohaterka Alicji Bachledy-Curuś, zagrana naprawdę sugestywnie i przejmująco. Również do niej należy efektowny i niezapomniany finał całej historii o wyraźnych cechach tragizmu. 17. „Oszukana” („Changeling” 2008) „Oszukana” to klasyczna pozycja na liście filmów o porwaniach opartych na faktach. Akcja obrazu rozgrywa się w latach 20. XX wieku. W główną rolę wcieliła się Angelina Jolie, która zagrała samotną matkę pracującą jako telefonistka. Pewnego dnia kobieta po powrocie z pracy nie zastaje w domu swojego syna. Od razu zgłasza sprawę na policję. Po długich poszukiwaniach chłopiec zostaje odnaleziony, jednak kobieta, która w szoku przyjmuje go pod swój dach, orientuje się, że nie jest to jej syn… „Oszukana” to ciekawa, zagadkowa i wciągająca historia, ale przede wszystkim aktorski popis Angeliny Jolie. Aktorka stworzyła bardzo wiarygodną kreację zrozpaczonej, ale też zdeterminowanej matki, która nie waha się walczyć ze wszystkimi najpotężniejszymi instytucjami, by odzyskać ukochane dziecko. 18. „Uprowadzona Alice Creed” („The Disappearance of Alice Creed”, 2009) Kolejny obraz z kręgu filmów o porwaniach kobiet. Jest to historia córki zamożnego brytyjskiego biznesmana, która staje się obiektem zainteresowania dwóch przestępców. Mężczyźni mają zamiar uprowadzić kobietę i w ten sposób wyłudzić ogromny okup. Danny i Vic przygotowują misterny plan i realizują go z precyzją szwajcarskiego zegarka. Nie spodziewają się jednak, że Alice jest bardzo sprytna i sama spróbuje się uwolnić. Nie wiedzą również, że jedyne, czego nie przewidzieli, to ich własne emocje, które staną się dla nich prawdziwą pułapką. W filmie J Blakesona zagrali Gemma Arterton, Martin Compston i Eddie Marsan. „Uprowadzona Alice Creed” w dużej mierze przełamuje typowe schematy kina o porwaniach. Obfituje w liczne zwroty akcji, a niespodziewanych rozwiązań dostarczają również sami bohaterowie i ich reakcje na przebieg zdarzeń. 19. „Zwyczajna rodzina” („Pamilya Ordinaryo”, 2016) Ten filipiński dramat wpisuje się w krąg filmów o porwaniach dzieci. Główni bohaterowie to młodzi ludzie: Aries i Jane, którzy borykają się z poważnymi problemami. Nie posiadają bowiem własnego domu, a w dodatku zostają rodzicami. Mimo wszystko próbują sobie poradzić i zadbać o niemowlę. Pewnego dnia zostają jednak oszukani przez pewnego człowieka, który uprowadza ich dziecko. Film „Zwyczajna rodzina” wyreżyserował na podstawie własnego scenariusza Eduardo W. Roy Jr., a w rolach głównych wystąpili Ronwaldo Martin, Hasmine Kilip i Maria Isabel lopez. 20. „Tallulah” (2016) „Tallulah” to film o porwaniu wyprodukowany przez Netflix. Młoda dziewczyna (Elliot Page) o idealistycznym podejściu do życia wraz ze swoim chłopakiem mieszka w vanie. Po jakimś czasie mężczyźnie nudzi się koczowniczy tryb życia i opuszcza Tallulah. Któregoś dnia dziewczyna jest świadkiem nieodpowiedzialnego zachowania pewnej zamożnej matki (Tammy Blanchard). Kobieta zostawia pod jej opieką córkę, a gdy wraca kompletnie pijana, nie ma siły zająć się małą. Przekonana o krzywdzie dziejącej się dziecku Lu, postanawia je porwać. Ponieważ nie ma pojęcia, co z nim zrobić, udaje się z dziewczynką do swojej niedoszłej teściowej o imieniu Margo (Allison Janney), którą przekonuje, że to jej został wyreżyserowany przez Sian Heder. Na uwagę zasługują zaprezentowane w filmie kreacje aktorskie. To role kobiece, które ukazują różnorodne żeńskie społeczne i rodzinne funkcje: matek, żon, teściowych, kobiet niezależnych i poszukujących sposobu na życie. 21. „Pokój” („Room”, 2015) „Pokój” Lenny’ego Abrahamsona to również film o porwaniu, choć nie uświadamiamy sobie tego na początku seansu. A to z powodu przyjęcia specyficznej perspektywy oglądu zdarzeń. To punkt widzenia kilkuletniego chłopca, który wraz z matką mieszka w zamkniętym pokoju i nigdy nie widział innego świata. Okazuje się, że oboje są przetrzymywani przez porywacza, a dziecko urodziło się w niewoli i nie po trafi sobie wyobrazić innego życia. W rolach głównych wystąpili Jacob Tremblay jako Jack i Brie Larson, która za swoją kreację została nagrodzona Oscarem, Złotym Globem i statuetką BAFTA. „Pokój” nie jest filmem akcji ani thrillerem, główny nacisk został tu położony na zbudowanie obrazu relacji pomiędzy matką i dzieckiem, ale także głębokiej refleksji nad ludzką zdolnością adaptacji do rozmaitych, nawet najbardziej skrajnych warunków i motywacji do przetrwania opresji. 22. „Przedszkolanka” („The Kindergarten Teacher”, 2018) „Przedszkolanka” to bardzo interesujący film w reżyserii Sary Colangelo, będący remakem izraelskiego obrazu pod tym samym tytułem z 2014 roku. Pierwowzór to dzieło Navada Lapida. Główną bohaterką utworu jest nauczycielka z przedszkola, która przypadkiem odkrywa u jednego ze swoich podopiecznych talent poetycki. Pięcioletni Jimmy Roy (Parker Sevak) staje się odtąd obiektem jej szczególnego zainteresowania. Lisa postanawia szczególnie zaopiekować się małym artystą, nie zauważając, że jej troska zaczyna przeradzać się w niezdrową obsesję. Przekonana o złych warunkach dla rozwoju talentu, w jakich dorasta chłopiec, posuwa się do najbardziej drastycznych metod działania… W roli głównej wystąpiła Maggie Gyllenhaal. Aktorka stworzyła sugestywną kreację niespełnionej artystki przytłoczonej codzienną rutyną. Kobieta w małym dziecku dostrzega szansę na realizację swoich własnych pragnień, a utożsamienie z chłopcem, w którym widzi siebie sprzed lat, prowadzi ją na skraj obłędu. 23. „Split” (2016) Wśród filmów o porwaniach „Split” stanowi oryginalną pozycję o pomysłowych rozwiązaniach fabularnych. To thriller psychologiczny, którego głównym bohaterem jest mężczyzna cierpiący na mnogi rozpad osobowości. Pewnego dnia Kevin (James McAvoy) uprowadza trzy nastolatki i zamyka je w piwnicy. Dziewczyny orientują się, że aby się uwolnić, muszą nawiązać kontakt z tą jego jaźnią, która jest im najbardziej przychylna. W rolę zaburzonego psychicznie mężczyzny wcielił się James McAvoy, natomiast pomagającą mu psychiatrę, dr Fletechera zagrała Betty Buckley. Film wyreżyserował M. Night Shyamalan, który ma na swoim koncie takie dzieła, jak „Szósty zmysł”, „Znaki” czy „Osadę”. Mroczny klimat jego filmów współgra z często pojawiającymi się zwrotami akcji i efektem zaskoczenia. W filmie „Split” główny ciężar intrygi spoczywa na Jamesie McAvoyu, który musiał wcielić się w kilkadziesiąt różnych osobowości i wiarygodnie pokazać to na ekranie. Co ciekawe, „mieszkające” w nim postaci uruchamiają różne konwencje gatunkowe kina: od horroru przez dramat po komedię. 24. „Doktor Sen” („Doctor Sleep”, 2019) „Doktor Sen” to kolejna pozycja w naszym rankingu filmów o porwaniach. Kontynuacja słynnego „Lśnienia” w reżyserii Stanleya Kubricka, również na podstawie powieści Stephena Kinga wydanej w 2013 roku, to bardzo dobrze zrobiony film o losach dorosłego już Dana Torrence’a. Chłopiec po opuszczeniu strasznego hotelu, w którym jego ojciec oszalał i chciał dokonać strasznej zbrodni, dorasta wychowywany tylko przez matkę. Po jej śmierci przechodzi trudny okres, jednak w końcu znajduje spokojne miejsce: zatrudnia się w szpitalu, gdzie towarzyszy umierającym w godzinie śmierci. Z tego powodu zyskuje przydomek „Doktor Sen”. Dan od dzieciństwa posiada nadprzyrodzony dar „lśnienia”, dzięki któremu nawiązuje kontakt z obdarzoną podobnymi zdolnościami dziewczynką o imieniu Abra (Kyliegh Curran). Oboje będą musieli się zmierzyć ze zbrodniczą sektą Prawdziwego Węzła, porywającą „lśniące” dzieci i żywiące się ich energią. Na czele grupy porywaczy stoi demoniczna Rose Kapelusz. „Doktor Sen” urzeka tajemniczym klimatem oscylującym pomiędzy konwencją thrillera i horroru. W rolę dorosłego Dana wcielił się Ewan McGregor, który wypada bardzo dobrze, jednak cały show skrada Rebecca Ferguson jako pozbawiona wyrzutów sumienia, a jednocześnie fascynująca i mroczna Rose. A film warto zobaczyć choćby dla tego aktorskiego popisu. 25. „Tyler Rake: Ocalenie” („Extraction”, 2020) „Tyler Rake” to opowieść o najemniku, który żyje z realizowania najbardziej niebezpiecznych zleceń. Pewnego dnia mężczyzna dostaje zadanie uwolnienia z rąk groźnych porywaczy syna bosa narkotykowej mafii. Bohater, który w przeszłości był członkiem australijskich sił specjalnych SAS, wyjeżdża do Bangladeszu, gdzie jest przetrzymywany zakładnik – Ovi (Rudraksh Jaiswal). Nie zdaje sobie jednak sprawy, że odbicie chłopaka, a następnie powrót z nim do Indii będzą niesłychanie trudne i niebezpieczne. W roli głównej wystąpił Chris Hemsworth. Film Sama Hargrave’a to przede wszystkim dobre kino akcji, w którym roi się od środków charakterystycznych dla tego gatunku: pościgów, bijatyk i strzelanin. Wszystko zaś rozgrywa się w miejskiej scenerii urastającej do rangi autonomicznego bohatera filmu. Udostępnij “Filmy o porwaniach – TOP 25 produkcji” swoim znajomym. Russell Crowe, zdobywca Oscara i Złotego Globu, jeden z najwybitniejszych aktorów naszych czasów oraz Amanda Seyfried, gwiazda musicali "Mamma Mia!" i "Les misérables: Nędznicy", ponownie spotykają się na dużym ekranie we wzruszającej opowieści o zmaganiu się z utratą bliskiej osoby i odbudowywaniu więzi rodzinnych. Jake Davis (Russell Crowe), nagrodzony Pulitzerem pisarz, przechodzi załamanie nerwowe, po tym, jak w wypadku samochodowym ginie jego ukochana żona, a on zostaje sam z 5-letnią córeczką Katie (Kylie Rogers). Stan zdrowia Jake'a nie pozwala na to, by mężczyzna zajmował się dzieckiem. Opiekę nad dziewczynką przejmuje najbliższa rodzina. Po latach dorosła Katie (Amanda Seyfried) próbuje odbudować więź z ojcem i nadrobić stracone lata. *** Film dający wiele do myślenia. Pokazuje, ile czasu może zająć konfrontacja z przeszłością i w jaki sposób można mierzyć się z traumą (na przykładzie historii filmowych bohaterów). Niektóre kontrowersyjne postawy czy zachowania nie są godne pochwały i nie mogą być stawiane za wzór, niemniej mogą być punktem wyjścia do przemyśleń na temat procesu dojrzewania, uzdrawiania i leczenia zranień z przeszłości. Fabuła filmu jest cenna i przekonująca, ponieważ wynika z niej, że życiowe trudności nie zawsze mogą być pokonane z sukcesem mimo heroicznych wysiłków. Nieraz zranienia zostają na zawsze - a to tylko uczy, jak bardzo jesteśmy za siebie nawzajem odpowiedzialni i ile krzywdy możemy wyrządzić drugiej (nieraz bardzo bliskiej) osobie.

film o ojcu i córce