Niech na całym świecie wojna, Byle polska wieś zaciszna, Byle polska wieś spokojna. [Dziennikarz; akt I, scena 1] Pon się boją we wsi ruchu. Pon nos obśmiwajom w duchu. – A jak my, to my się rwiemy Ino do jakiej bijacki. Z takich, jak my, był Głowacki. A, jak myślę, ze panowie Duza by już mogli mieć, Ino oni nie chcom chcieć! Rozprawka o tematyce wojennej. Fizyka. 11 grudnia 2021 13:08. Dominują tu relacje wspomnieniowe, więc w tym przypadku mamy pewność prawomocności tekstu.. Przedstawiamy państwu absolutnych klasyków, których książki historyczne weszły do kanonu lektur szkolnych, .Rozprawka syntetyzująca: polega na charakterystyce określonego motywu Funkcje przedmiotów i postaci symbolicznych w utworze literackim. Omów zagadnienie na podstawie "Wesela" Stanisława Wyspiańskiego. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst 3 75. Relacje między przedstawicielami różnych grup społecznych. Omów zagadnienie na podstawie "Wesela" Stanisława Wyspiańskiego. Chłopi twardo stąpają po ziemi, realnie spoglądają na siebie, swoje możliwości i szanse na odzyskanie niepodległości, podczas gdy inteligencja czeka na cud. „Wesele" Wyspiańskiego pokazuje, że polskie społeczeństwo więcej dzieli niż łączy, a bez zmiany nastawienia do siebie inteligencji i chłopów, nie ma szans na wspólne Żaden z nich nie będzie w stanie opuścić drugiego. Na podstawie powyższych argumentów, cytatów i przytoczeń z książek mogę stwierdzić, że każdy człowiek powinien mieć przyjaciela. Taka osoba zawsze nam pomoże bez względu na wszystko. Stanie w naszej obronie i możemy mieć w niej wsparcie. Na podstawie: Stanisław Wyspiański, Wesele, Kraków 1972. • Temat 2. Jak w literaturze ukazane są kobiety? Odpowiedz na pytanie, odwołując się do fragmentu IV cz. Dziadów Adama Mickiewicza oraz wybranych tekstów kultury. Twoja praca powinna liczyć minimum 250 słów. GUSTAW Kobieto! puchu marny! ty wietrzna istoto! 3i1oFpU. Stanisław Wyspiański napisał „Wesele”, opierając akcję utworu na autentycznym zdarzeniu i kreując swych bohaterów w oparciu o istniejące w rzeczywistości pierwowzory. Dzięki temu dramat, osadzony w konkretnych realiach epoki, tworzy obraz współczesności, doskonale znanej autorowi. Należy jednak zaznaczyć, iż Wyspiański skupił się przede wszystkim na przedstawieniu chłopów i inteligencji pochodzenia szlacheckiego, pomijając pozostałe grupy społeczne. Poruszona w dziele problematyka narodowowyzwoleńcza nie oddaje w pełni charakteru społeczeństwa polskiego pod koniec XIX wieku. Dramatopisarz ukazał stosunek jedynie wybranych grup do zagadnienia walki o wolność narodu, przybliżając w ten sposób dojrzałość i świadomość narodową w zaborze austriackim. Z „Wesela” wyłania się obraz chłopów „skłonnych do bitki i wypitki”. Są oni zapalczywi, uparci i kierują się własnym rozumem, choć jednocześnie wykazują się dobrymi chęciami. Jest to grupa wewnętrznie zróżnicowana, o ukształtowanej świadomości narodowej, lecz potrzebują odpowiedniego przewodnictwa, które utwierdziłoby ich w tej świadomości. Uwidacznia się także zróżnicowanie materialne (zamożni chłopi i parobkowie), a także charakterologiczne. Panna Młoda jest naiwna i prosta. Jej przeciwieństwem jest nostalgiczna z natury Marysia. „Goście z miasta”, reprezentujący drugą grupę społeczną, ukazaną w dramacie, przedstawieni zostali jako ludzie skłonni do popadania w samozadowolenie, bierni i bezradni w obliczu rzeczywistości i narodowej niewoli. Można wśród nich odnaleźć przedstawicieli mieszczaństwa (Radczyni), inteligentów (Dziennikarz) oraz artystów (Pan Młody, Poeta). Mieszczanie są niechętnie nastawieni do chłopów, myślą schematami, przekonani o własnej wyższości i należnej im roli przewodniej w narodzie. Inteligenci są świadomi faktu, że zostali powołani do oświecania społeczeństwa, lecz lekceważą swoją rolę. Czują jednak własną niemoc, cierpią przez to, choć podejmują żadnych kroków, aby wypełnić wyznaczone im zadanie. Natomiast artyści poddają się nastrojom, charakterystycznym dla epoki, ulegają dekadencji bądź ludomanii oraz pijaństwu. Są to ich sposoby na ucieczkę od rzeczywistości, spowodowane rozpaczą, wynikającą ze świadomości, iż nie potrafią sprostać roli duchowego przewodnika narodu, a niekiedy rozterkami, dotyczącymi własnej niemocy twórczej. strona: - 1 - - 2 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij Matura 2017 Polski. "Wesele" Wyspiańskiego na maturze z polskiego (Arkusz podstawowy, Odpowiedzi) Anna KaczmarzMatura 2017 Polski. Dziś pierwszy dzień matur. Uczniowie musieli zmierzyć się z językiem polskim. Gdy wychodzili z sali egzaminacyjnej, dopisywały im dobre humory. Czy praca jest obowiązkiem, czy pasją? Na to pytanie musieli odpowiedzieć dziś maturzyści, odnosząc się do fragmentu „Ziemia, planeta ludzi”, Antoina de Saint Exupery. Mogli też zdecydować się na interpretację wiersza „Słyszę czas” Kazimierza Wierzyńskiego. Większość z nich wybrała jednak rozprawkę. Matura 2017 Polski. Sprawdź, jakie pytania, tematy i lektury pojawiły się na maturze 2017 polski. - Ja przeczytałam wiersz, ale był współczesny, nie można się było odnieść do żadnej wcześniejszej epoki, wiec zrezygnowałam z interpretacji – mówi Marysia Mastak z klasy biologiczno-chemicznej VIII LO. Maturzyści musieli się zmierzyć w sumie z 14 pytaniami. Wśród nich były trzy teksty źródłowe, a do nich pytania. Jeden tekst dotyczył zanikających języków plemienia indiańskiego. W kolejnym zadaniu uczniowie musieli streścić fragment tekstu „Mój dziwny Sienkiewicz”.- To było trudne, bo tekst zajmował kartkę A4, a my musieliśmy się zmieścić w 40-60 słowach – oceniał na gorąco Piotr Moszkowicz z klasy matematyczno-fizycznej VIII też rozpoznać fragment „Wesela” Wyspiańskiego: co to za utwór i czyjego autorstwa. - To akurat było proste, bo naszym patronem jest Wyspiański – mówi Ola Dziurdzia. – Generalnie jestem zadowolona. Problemem było tylko znalezienie argumentów w rozprawce, bo nigdy nie wiadomo, czy przypasują pytanie było z przed nimi jeszcze język polski, poziom maturalne/arkusz CKE z języka polskiego pojawią się na naszej stronie, gdy zosdtaną udostępnione przez 2017 Polski. "Wesele" Wyspiańskiego na maturze z polskiego (Arkusz podstawowy, Odpowiedzi)Matura 2017 polski. Teksty do których odnoszą się zadania, zgodnie z podstawą programową mogą mieć charakter popularnonaukowy, publicystyczny lub polityczny. Zadania (matura 2017 polski) w tekście mogą mieć formę zamkniętą lub otwartą. Maturzyści będą mieli do napisania również wypracowanie: cześć arkusza egzaminacyjnego, w której sprawdza się umiejętność tworzenia wypowiedzi argumentacyjnej, zawiera dwa tematy wypracowania do wyboru: jeden wymagający napisania rozprawki, drugi - interpretacji tekstu poetyckiego. Zdający realizuje jeden, wybrany przez siebie temat. Matura 2017 Polski. Co będzie na maturze z polskiego (Arkusz podstawowy, Matura z Polskiego)Do egzaminu dojrzałości przystąpiło blisko 284 tys. tegorocznych absolwentów liceów i techników oraz kilkadziesiąt tysięcy osób, które nie zdały matury w poprzednich latach lub chcą poprawić jej wyniki. Do tego w tzw. starej formule zdawać maturę może kilkanaście tysięcy absolwentów z lat rozpoczęła się dzisiaj od pisemnej części z języka polskiego. Jutro rano absolwentów szkół ponadgimnazjalnych czeka rozwiązywanie zadań z matematyki na poziomie podstawowym, a po południu kolejny sprawdzian napiszą ci, którzy wybrali na maturze wiedzę o tańcu. Autor: Joanna UrbaniecMatura 2017 Polski. Jakie Tematy maturalne na maturze z polskiego (Arkusz podstawowy, Terminarz Matur 2017)czwartek, 4 maja - język polski poziom podstawowy (godz. 9), język polski poziom rozszerzony (godz. 14); piątek, 5 maja - matematyka poziom podstawowy (godz. 9), wiedza o tańcu poziomy podstawowy i rozszerzony (godz. 14); poniedziałek, 8 maja - język angielski poziom podstawowy (godz. 9), język angielski poziom rozszerzony (godz. 14); wtorek, 9 maja - matematyka poziom rozszerzony (godz. 9), język łaciński i kultura antyczna poziomy podstawowy i rozszerzony (godz. 14); środa, 10 maja - wiedza o społeczeństwie poziomy podstawowy i rozszerzony (godz. 9), informatyka poziomy podstawowy i rozszerzony (godz. 14); czwartek, 11 maja - język niemiecki poziom podstawowy (godz. 9), język niemiecki poziom rozszerzony (godz. 14); piątek, 12 maja - biologia poziomy podstawowy i rozszerzony (godz. 9), filozofia poziomy podstawowy i rozszerzony; poniedziałek, 15 maja - historia poziomy podstawowy i rozszerzony (godz. 9), historia sztuki poziomy podstawowy i rozszerzony (godz. 14); wtorek, 16 maja - chemia poziomy podstawowy i rozszerzony (godz. 9), geografia poziomy podstawowy i rozszerzony (godz. 14); środa, 17 maja - język rosyjski poziom podstawowy (godz. 9), język rosyjski poziom rozszerzony (godz. 14); czwartek, 18 maja - fizyka i astronomia poziomy podstawowy i rozszerzony (godz. 9), historia muzyki poziomy podstawowy i rozszerzony (godz. 14); piątek, 19 maja - język francuski poziom podstawowy (godz. 9), język francuski poziom rozszerzony (godz. 14); poniedziałek, 22 maja - język hiszpański poziom podstawowy (godz. 9), język hiszpański poziom rozszerzony (godz. 14); wtorek, 23 maja - język włoski poziom podstawowy (godz. 9), język włoski poziom rozszerzony (godz. 14); środa, 24 maja -języki mniejszości narodowych poziom podstawowy (godz. 9), języki mniejszości narodowych poziom rozszerzony (godz. 14). Dramat Stanisława Wyspiańskiego Wesele ukazuje nam wyobrażenia inteligencji na temat mieszkańców wsi. Jak się okazuje, młodopolska chora dusza chętnie kurowała się w świecie tężyzny fizycznej i wiejskiej natury. To przykład typowej chłopomanii. 1. Pan Młody, który poślubił chłopkę, garnie się wręcz do życia na wsi. Swoje dotychczasowe życie w mieście, uznaje za ponure i szare. Jest zauroczony chłopską kulturą, według niego to ożywcze źródło odskoczni od codzienności. Dopiero na wsi odnajdzie szczęście. 2. Zdaniem poety, inteligencja aż za bardzo ubóstwia chłopów. Patrzy on realnie. 3. Gospodarz docenia rolę chłopstwa jako siły, dzięki której można odzyskać wolność, jednocześnie nie może zapomnieć o rzezi galickiej (1846), boi się, że co było może przyjść. To tłumaczy niemożność serdecznej więzi panów z chłopami. Strony: 1 2 „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego to dramat, który stanowi nie tylko przedstawienie uroczystości weselnych, ale i odzwierciedla ówczesne społeczeństwo. Wielowątkowe przedstawienie pozwala na stworzenie portretu ówczesnych ludzi. Jednym z poruszanych tematów jest tematyka sztuki. Chcąc zrozumieć przedstawienie sztuki w „Weselu” warto przyjrzeć się przede wszystkim postaci Poety. Jego osoba inspirowana była Kazimierzem Przerwą-Tetmajerem. Poeta jest przedstawiciel ówczesnej artystycznej bohemy. Jest przedstawicielem pokolenia dekadentów, a zarazem osobom, która wartość dostrzega jedynie w sztuce. Marność życia zdaje się przytłaczać artystę. Podobne pojęcie o sztuce zdaje się reprezentować Nos, którego postać wzorowana była na Tadeuszu Noskowskim. Nos również cechuje się dekadentyzmem. Osobą, która jest zafascynowana artystycznym światem jest także Rachela. Rachela to postać wzorowana na Pepie Singer – młodej dziewczynie, która była stałą bywalczynią miejsc odwiedzanych przez krakowską bohemę. Związki Racheli ze zjawami są nawiązaniem do romantycznej fascynacji tajemniczymi zjawiskami, która była charakterystyczną dla ówczesnych twórców. Wszystkie postaci łączy niezwykłe wprost zainteresowanie wsiom. Chłopomania dosięgła też Lucjana Rydla. Wydaje się, że artyści miotani są pomiędzy dwoma przeciwstawnymi biegunami – dekadentyzmem i przekonaniem o mierności oraz zainteresowaniem ludowością, sztuką i życiem wiejskim. Sztuka przedstawiona w „Weselu” zdaje się być wartością nadrzędną, która kontrastuje z miernością życia. Jednocześnie wydaje się ona być sztuką dla sztuki – nie niesie ze sobą żadnych dodatkowych wartości czy przesłania. Obraz artysty w „Weselu” to obraz dekadenta, który szuka w życiu nowych fascynacji. Chłopomania i zainteresowanie kulturą wsi oraz ich ludowością wiązała się nie tylko z bukoliczną wizją wsi. Istotnym były także wierzenia i obrzędy, które stanowiły odwołanie do przekonań głoszonych przez romantyków i ich zainteresowania wszelką duchowością czy nawet niewytłumaczalnymi zjawiskami. Taki obraz zarówno sztuki, jak i artysty związany był z czasem, w którym miały miejsce poczynione przez Stanisława Wyspiańskiego obserwacje. „Wesele” to dramat symboliczny i modernistyczny. Dekadentyzm, zainteresowanie życiem na wsi czy duchowością wpisany jest w nurt epoki. Widocznym jest także zniechęcenie i odejście od tematów patriotycznych. Analizując „Wesele” i obraz sztuki oraz artysty w nim przedstawiony, warto dostrzec, że cały utwór piętnuje wady polskiego narodu, a w szczególności artystów. Przedstawienie postaci takich jak Poeta czy Nos jest tego dowodem, a jednocześnie obrazem ówczesnej bohemy. Rozwiń więcej zapytał(a) o 20:22 Krytyka wad Polaków jako temat tekstów kultury. Omów zagadnienie na podstawie podanego fragmentu Wesela Stanisława Wyspiańskiego, całego utworu oraz innego tekstu kultury. Stanisław WyspiańskiWESELEJASIEKAha; prawda, żywy Bóg,przecie miałem trąbić w róg;kaz ta, zaś ta, cyli zginoł,cyli mi sie ka odwinoł –kajsim zabył złoty róg,ostał mi sie ino izby głębnej, od chwili, wszedł był, w tropy za Jaśkiem, kołyszący się słomiany ci spadła czapka z sie chyloł po te copke,to mi może sie chłopie, złoty róg,miałeś, chłopie, czapkę z piór:czapkę ze łba wicher tom wieche z pawich ci sie ino ka gdzie przy figurą ktosik u rozstajnych dróg – –cy to pioł, cy nie pioł kur?S Odpowiedzi Krytyka wad Polaków jest często poruszanym tematem w dziełach literackich jak i w tekstach kultury takich jak filmy, seriale, plakaty, obrazy, komiksy. Polacy na arenie międzynarodowej są uważani za ludzi silnych, dumnych i odważnych. Jednak każda moneta ma dwie strony. W przypadku Polaków rewers naszych cech ogólnonarodowych jest niezwykle rozbudowany i nadal podtrzymywany poza granicami w postaci stereotypów. Jako Polacy jesteśmy świadomi przywar, które funkcjonują w wyobrażeniach statystycznego Kowalskiego pochodzącego z kraju nad Wisłą. Wiedza ta objawia się w postaci autokrytyki w niezliczonych dziełach rodzimych pisarzy, poetów, malarzy, muzyków i reżyserów takich jak: Wojciech Smarzowski, Andrzej Wajda, Piotr Domalewski itd. Artyzm z jakim twórcy podchodzą do autokrytyki jest niespotykany wśród innych nacji. Obraz prezentowanych wady narodu polskiego jest niezwykle szeroki i obejmujący różne zachowania, tradycje, przyzwyczajenia oraz naturę. Jakie wady Polaków krytykują teksty kultury? Przedstawiają ich cechą, która jest piętnowana to egoizm Polaków i ich przywiązanie do dóbr materialnych. Doskonale dowodzi to zachowanie Jaśka w ostatnim akcie dramatu Stanisława Wyspiańskiego pt „Wesele”. Po wykonaniu misji przez Jaśka, wrócił do chaty weselnej. Ku jego zaskoczeniu, biesiadnicy zostali sparaliżowani. Jak się potem okazuje to wpływ pierwszego czaru lub też biernego oczekiwania. W tej chwili drużba przypomnia sobie jaki był ostatni punkt jego zadania, czyli zadęcie w złoty róg: „Aha; prawda, żywy Bóg,| przecie miałem trąbić w róg;| kaz ta, zaś ta, cyli zginoł,| cyli mi sie ka odwinoł” Okazuje się jednak, że przedmiot ofiarowany przez Wernyhorę zaginął. W tym momencie wywiązuje się dialog pomiędzy Chochołem a drużbą. Słowa Chochoła uświadamiają chłopakowi jaki błąd popełnił przez swoją głupotę: „[…] kajsim zabył złoty róg,| ostał mi sie ino sznur.| CHOCHOŁ - Jak ci spadła czapka z piór.| JASIEK Tom sie chyloł po te copke, to mi może sie odwinoł.| CHOCHOŁ Miałeś, chłopie, złoty róg,| miałeś, chłopie, czapkę z piór: | czapkę ze łba wicher zmiótł”. Schylając się po czapkę z pawich piór, spada mu on ze sznurka który miał na szyi. Przez swój egoizm i zamiłowanie do nakrycia, zgubił kluczowy przedmiot dla jego misji. Nie wie co ma dalej począć. Biernie spogląda na stojących w bezruchu ludzi, żałuje swojego czynu. Pragnąłby zrobić wszystko, tylko aby naprawić zaistniałą sytuację. Czapka z pawim piórem w weselu jest symbolem blichtru, przywiązania do dóbr materialnych, przywiązywania zbyt dużej uwagi do ubioru, egoizmu, ciągoty chłopów do bogactwa. Schylając się po czapkę przejawił wadę egocentryzmu i próżności. Złoty róg miał wzbudzić ducha narodowego w polakach. Teraz bez niego nie będzie można wzniecić powstania narodowego. W historii Polski wielokrotnie zdarzało się, że z pobudek egoistycznych kraj podupadał. Pozornie błahe żądze powodowały poważne klęski narodu. Często poruszaną wadą Polaków jest brak integracji pomiędzy obywatelami Polski. Stanisław Wyspiański opierając się na postaciach rzeczywistych uzyskał niezwykle realistyczny obraz narodu polskiego. Porusza bardzo wiele problemów związanych głównie z zaborami. Wyspiański nie widzi niemożliwość zwyciężenia i odzyskania niepodległości przez słabości, niezorganizowanie i podział społeczeństwa. W utworze widać wyraźny podział między inteligencją z Krakowa, a chłopstwem. Na weselu bawią się szlachta razem z chłopami, ale wraz z biegiem czasu coraz bardziej wychodzi na jaw pozorną integrację. Przedstawiciele inteligencji postrzegają wieś idealistycznie, jako miejsce gdzie ludzie są szczęśliwi, gdzie jak mówi Dziennikarz: „Niech na całym świecie wojna, |byle polska wieś zaciszna, |byle polska wieś spokojna.” . Obraz polskiej wsi według inteligencji jest spokojnym, stałym , radosnym i beztroskim miejscem. Mimo wielkiego zamiłowania do wsi przez szlachtę, tak naprawdę nie mają oni pojęcia o zwyczajach, tradycji i pracy na roli. Doskonale to widać w relacji pomiędzy Kliminą a Radczynią, kiedy Pani z miasta próbuje porozmawiać: „RADCZYNIA Cóż ta gosposiu, na roli? |Czyście sobie już posiali?| KLIMINA Tym ta casem sie nie siwo” Ten fragment dialogu dowodzi ignorancji ze strony szlachty wobec pracy i zwyczajów chłopów. Chłopomania jest tylko chwilową modą wśród przedstawicieli inteligencji. Ich zagorzali zwolennicy poślubiając panny ze wsi nie wiedzą dokładnie na co się piszą. Widać to w rozmowach pomiędzy Panną Młodą a Panem Młodym, kiedy dochodzi do licznych nieporozumień. Tak naprawdę ta pozorna idea służy jedynie pokazaniu, że jest się w modzie. Małżeństwa pomiędzy stanami są słusznie krytykowane przez weselników takich jak Dziad czy Żyd. Niechęć do chłopów jest nadal widoczna wśród przedstawicieli inteligencji. Chłopomania to tylko zabawa, która ma zaspokoić ciekawość. Integracja pomiędzy stanami nie jest możliwa z powodu, braku chęci stworzenia trwałej i wiążącej relacji pomiędzy tymi grupami. W tekstach kultury częste wady, które są wymieniane to ksenofobia, antysemityzm, homofobia i nienawiść do innych narodów. W kultowej piosence autorstwa 52 Dębiec pod tytułem: „To my Polacy”, są przedstawiane liczne i najpopularniejsze przywary Polaków jako narodu. Nienawiść do innych narodów, antysemityzm i ksenofobia są krytykowane już w pierwszej zwrotce: „Lubi nas niewielu, większość nienawidzi |Boją się wszyscy w szczególności Żydzi |(…)Wierz mi to świat trzeci ale lubię własne śmieci |(…) Żaden mother fucker nie podskoczy do Polaka |Wole polskie [CENZURA] w polu niż fiołki w Neapolu |Znasz ten bajer? Kto nie z nami ten frajer| Drążeni głęboko w gruncie wychowani na buncie |W nienawiści do wroga, w miłości do Boga |Fanatyzm niszczy ale bliższy jest mi kraj ojczysty |Każdy inny niższy, Ta! Nacjonalizm |W górę ręce kto jest z nami |W gorę pięści, zawsze damy radę”. Tekst ten pokazuje realną naturę Polaków. Utwór mówi o rzeczywistej nienawiści narodu do obcych kultur, bądź innych nacji. Polacy na arenie międzynarodowej są uważani za ludzi silnych, dumnych i odważnych. Ten rodzimy narcyzm prowadzi do sytuacji, że nie mając nic świętujemy triumf. Wrogość w tekście jawnie jest nazwana a nacjonalizmem. Polacy, według autora utworu sądzą, że kto nie jest z nimi to jest przeciwko. Homofobia jest pokazana w dalszej części tekstu: „To jest moja nora, jestem Polak mam baseballa |Jeśli coś mi nie przypasi |Tam gdzie nasi hej niech nie włazi żaden pedofil lub gej |To mnie razi, lepiej wiej”. Polacy uważają homoseksualizm za coś nienaturalnego, dlatego też jest przez nich tępiony. Nienawiść wynika z braku akceptacji i zwykłego braku chęci do zmian. Naród polski jest trudny. Posiada wiele przywar, a jednocześnie sam krytykuje pewne postawy. Jednak nie da się ukryć, że jest on wyjątkowy i jedyny w swoim nie tylko w tekstach literackich, ale także w innych tekstach kultury możemy znaleźć krytykę wad narodu. Autokrytycyzm jest na wyjątkowo mocno zarysowany w Polsce. Artyzm wynikający z obrazu wad Polaków, który ujawnia się w różnych tekstach kultury i tekstach literackich jest niespotykany na skalę światową. Uważam, że dobrym jest wiedzieć o własnych wadach, ponieważ może się to przysłużyć autokontroli i zmianom. Obraz prezentowanych wady narodu polskiego jest niezwykle szeroki i obejmujący różne zachowania, tradycje, przyzwyczajenia oraz czy jest git ale zawsze się komuś może przydać :* Uważasz, że ktoś się myli? lub

wesele rozprawka na podstawie fragmentu